Άλλο πάλι και τούτο…

Διαβάζουμε τις τελευταίες ημέρες με όλο και μεγαλύτερη συχνότητα, ακόμη και σε «επώνυμα» τοπικά μέσα ενημέρωσης (και όχι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης) μία έκκληση ευαισθητοποιημένων συμπολιτών…

Τι λέει η έκκληση; Ότι «στο στρατόπεδο προσφύγων Κατσικά έχουν έρθει 10 οικογένειες που χρειάζονται άμεσα τρόφιμα πρώτης ανάγκης, γιατί δεν λαμβάνουν ακόμη το βοήθημα που δικαιούνται»…

Και παρακάτω υπάρχει μία μακροσκελής λίστα με τα προϊόντα που είναι απαραίτητα για κάθε οικογένεια…

«Η συγκέντρωση τροφίμων θα γίνεται στις ώρες 10-1 το πρωί και 6-8 το απόγευμα σε ιδιωτικό χώρο που διατέθηκε στο κέντρο της πόλης, στους ευαισθητοποιημένους συμπολίτες μας»…

Τρία και πλέον χρόνια έχουν περάσει από την άφιξη των πρώτων προσφύγων στον Κατσικά, που δεν είναι βέβαια στρατόπεδο προσφύγων, αλλά δομή φιλοξενίας, αλλά τέλος πάντων…

Καμία σχέση δεν έχουν οι σημερινές συνθήκες, με τις συνθήκες του τότε…

Δεν ασκούμε κριτική, ούτε μας πειράζει που κάποιοι συμπολίτες μας είναι περισσότερο ευαισθητοποιημένοι στο προσφυγικό δράμα… Ίσα – ίσα μάλιστα…

Αλλά ποιος είναι αυτός που αποφασίζει να γίνει μία συλλογή τροφίμων για 10 οικογένειες, τη στιγμή, που όπως πληροφορούμαστε, καμία οικογένεια δε στερείται φαγητό στον Κατσικά, όπως και σε καμία άλλη δομή φιλοξενίας;

Και ας πούμε, ότι τα συγκεντρώνουν τα τρόφιμα και ό,τι άλλο χρειάζεται (που δεν χρειάζεται λέμε εμείς, αλλά το παρακάμπτουμε)…

Σε ποιους θα τα δώσουν για να τα διανείμουν στους πρόσφυγες;

Με ποιον τρόπο και με άδεια από ποια υπηρεσία θα μπουν στο χώρο της δομής;

Γιατί τα γράφουμε όλα αυτά; Γιατί τρία και πλέον χρόνια μετά την άφιξη των πρώτων προσφύγων στην περιοχή, το λιγότερο που περιμένουμε, είναι, να υπάρχει ένας επαρκής συντονισμός…

Και από αυτά που ξέρουμε κι εκείνα που μαθαίνουμε, είναι ότι ο συντονισμός υπάρχει και ελλείψεις δεν παρατηρούνται…

Μικρές καθυστερήσεις στην απόδοση των κουπονιών (voucher) στους πρόσφυγες υπάρχουν, αλλά δεν είναι επαρκής λόγος για να ξεκινήσει μία συγκέντρωση ειδών πρώτης ανάγκης και τροφίμων…

Με την ευαισθησία κανενός δε θέλουμε να παίξουμε, αλλά ας μην προκαλούν κάποιοι και τη νοημοσύνη μας…

Γιατί, η ιστορία με τα φάρμακα που αγόρασαν κάποιοι από την Κατερίνη (μάλλον θα είναι φθηνότερα τα φάρμακα εκεί), για να τα δώσουν σε πρόσφυγες στον Κατσικά, έχοντας στα χέρια τους ιατρικές συνταγές, οι οποίες χάθηκαν στη συνέχεια, είναι ακόμη νωπή…

Τα φάρμακα τουλάχιστον δεν πήγαν χαμένα, αλλά παραδόθηκαν στο Κοινωνικό Φαρμακείο του ΟΚΠΑΠΑ…

Αλλά, μας φαίνεται, ότι έχει χαθεί ο έλεγχος…

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ